ஞாபகம் வருதே; ஞாபகம் வருதே. என் முதல் சமையல் ஞாபகம் வருதே.
எனக்கு பதினாறு வயது. அம்மாவும், அப்பாவும் வெளியூர்
செல்லவேண்டிய சூழ்நிலை. நான் சமையல் செய்ய வேண்டிய சூழ்நிலையும் உருவாக்கப் பட்டது. காலத்தின் கட்டாயம். அன்றுவரை சாப்பிடத் தெரியும்; பிடிக்காத உணவு என்றால் கோவப் பார்வையுடன் எழுந்து போகத் தெரியும். தெரியாதது சமையல் செய்வது. அவ்வப்போது காதால் கேட்டு, கண்ணால் பார்த்தது மட்டுமே என் சமையல் அறிவு. என் செய்வது? களத்தில் இறங்கத் துணிந்து விட்டேன். வேறு வழி?அவர்களும் சென்றுவிட்டார்கள். என் சாமார்த்தியத்தின் மேல் நம்பிக்கை கொண்ட தங்கைகளும்,சிறு தம்பியும் மகிழ்ச்சியுடன் விளையாடிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். நான் .............? அடுப்புடன் போராடிக் கொண்டு இருக்கிறேன். ஆமாம்; பால பாடம்; அடுப்பு பற்ற வைப்பது. கண் கலங்கி, முகத்தில் கரி பூசி, போராடி ஒருவழியாக முதல் கட்டத்தை வெற்றிகரமாக தாண்டி விட்டேன். பாத்திரத்தை அடுப்பில் வைத்த பின்தான் அடுத்த கட்டத்தின் முக்கியத்துவம் புரிந்தது. எந்த அளவு தண்ணீர் எடுப்பது?இது நாட்டின் பொருளாதாரத்தைப் பற்றியதா? சாதாரண சமையல் தானே............!கை தேர்ந்த சமையல்காரி போல் பாத்திரத்தில் நீர் ஊற்றி விட்டேன். சிறந்த சமையல் நிபுணர்கள் சொல்வதைப் போல் "கண் திட்டத்தில் தண்ணீர்" எடுத்தாகிவிட்டது. அடுத்த கட்டம் சுலபமானதுதான். அரிசியை இரண்டு, மூன்று முறை கழுவி, கல்போக அரித்து [இதுமட்டும் கொஞ்சம் சிரமம்தான்]கொதிக்கும் நீரில் போட்டு விட்டேன். இமய மலையில் பாதி ஏறி விட்ட பெரிமிதம். பெருமையாக,கொஞ்சம் அதட்டலாக "இன்னும் பத்து நிமிஷத்தில் சாதம் ரெடி ஆகிவிடும்;நான் கூப்பிட்டவுடன் சாப்பிட வரணும்". என்று சொல்லிவிட்டு மறுபடியும் களத்திற்கு போய், கரண்டியால் கிளறி விட ஆரம்பித்தேன். அந்த நொடிமுதல் என் சமையலுக்கு சனி பிடித்தது. கிளறுகிறேன் ..........கிளறுகிறேன் ..........கிளறிக்கொண்டேயே இருக்கிறேன். அதற்கு முடிவே வரவில்லை. சாப்பிட தம்பி, தங்கைகள்தான் வந்தார்கள். மறுபடியும் ஒரு அதட்டல்"கூப்பிடும் போது வாங்கள்".மறுபடியும் போராட்டம். நேரம் ஓடிகொண்டே இருக்கிறது. பிள்ளைகள் எட்டி, எட்டி பார்க்கிறார்கள். அம்மா சாதம் வடிப்பதைப் பார்த்த ஞாபகம் வருது. அதை செய்யலாம் என்றால், சாதமும், நீரும் பிரிவனா என்கிறது! ஒன்றோடு ஒன்றாய் கலந்து விட்டன.................!பிள்ளைகளுக்கு செம பசி.சாதமும் நீரும் கலந்த ஒரு கஞ்சி பதத்தில் டம்பளரில் ஊற்றிக் கொடுத்தேன். பிள்ளைகளுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. பசி மயக்கம். வேறு வழி இல்லாமல் அதிலேயே சாம்பார், ரசம், தயிர் கலந்து சாப்பிட்டு மு..........டித்தார்கள். இன்றும் தம்பி [ஒரு அப்பவாகிவிட்டார்] அக்காவின் சமையல் கலாட்டாவைச் சொல்லிச் சிரிக்கிறார்.
நீங்கள் நான் முழுச் சமையலும் செய்தேன் என்று நினைத்தீர்களா? சாதத்தை தவிர மற்ற பதார்த்தங்களை அம்மாவே செய்து வைத்துவிட்டார்கள். நான் சாதம் மட்டுமே செய்தேன். அதற்கே இந்த பாடு பட்டு விட்டேன். எல்லாவற்றையும் நானே செய்திருந்தால் ...................................................................................................................?
இப்போது என் சமையல் நினைவுகளுக்கு ஏன் போனேன் தெரியுமா? நான் இத்தளத்தில் சமையல் செய்முறைகள் எழுதலாம் என்றிருக்கிறேன். அடடா ! ஒன்று சொல்ல மறந்து விட்டேன். இப்போது நான் ஓரளவிற்கு நன்றாக சமைக்கிறேன். தன்னடக்கம். ஒ.கே. ருசியான சமையல் குறிப்புகளுடன் மறுபடியும் வருகிறேன்.
